Οι άνεμοι του Β'Π.Π έχουν αλλάξει πιά κατεύθυνση και μετά τις μεγάλες συμμαχικές νίκες σε όλα τα μέτωπα (Στάλινγκραντ,Κουρσκ,Ελ Αλαμέιν,Μίντγουεϊ,
Υπάρχει πλούσιο παρασκήνιο πίσω από την επιλογή της Τεχεράνης ως πόλης που τελικά θα φιλοξενούσε τη διάσκεψη.Ο Στάλιν (Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι-ΕΣΣΔ),με το πρόσχημα που εν μέρει ήταν αληθές δηλαδή της μη απομάκρυνσης από τη χώρα του λόγω των στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον των Γερμανών,ήθελε να είναι όσο πιό κοντά γινόταν στη Μόσχα.Ο Τσώρτσιλ (Winston Spencer Churchill-Ην.Βασ.) τελικά δέχτηκε να πάει,αφού στο Ιράν τότε η επιρροή των Βρετανών ήταν σημαντική,ενώ ο Ρούζβελτ (Franklin Delano Roosevelt-ΗΠΑ) παρά το γεγονός της κακής κατάστασης της υγείας του αλλά και της ύπαρξης της άγραφης παράδοσης η οποία επέτασσε την μη απομάκρυνση του προέδρου από τη χώρα εν καιρώ πολέμου,δεν έφερε τελικά αντίρρηση,αξιολογώντας ότι εκείνο που είχε σημασία ήταν να κερδίσει αυτά τα οποία ήθελε γιά τη πατρίδα του.
Οι επιδιώξεις των τριών δυνάμεων γιά μετά το τέλος του πολέμου διέφεραν σημαντικά,όπως ήταν φυσικό.
Οι Σοβιετικοί επείγονταν,αφ' ενός μεν να εξασφαλίσουν την οριστική συμφωνία με τις αγγλοσαξονικές δυνάμεις γιά τη δημιουργία ενός δευτέρου μετώπου στη δύση (απόβαση στις γαλλικές ακτές),αφ' ετέρου αξιοποιώντας και τη πολύ σημαντική αμερικανική βοήθεια,να διώξουν τους Γερμανούς από τη χώρα και να προωθήσουν τα δυτικά τους σύνορα όσο πιό μακριά μπορούσαν,γεγονός που θα τους πρόσφερε τα επιπλέον χιλιόμετρα που θα τους εξασφάλιζαν από την όποια μελλοντική εισβολή,συν την ένταξη στο σοβιετικό μπλοκ αρκετών χωρών της ανατολικής Ευρώπης.
Οι Βρετανοί ήθελαν να διατηρήσουν την αυτοκρατορία τους και τον ρόλο τους στη παγκόσμια σκακιέρα,όμως το οικονομικό βάρος του πολέμου εναντίον και των τριών δυνάμεων του Άξονα τους είχε συνθλίψει,με τους Αμερικανούς ν' αποτελούν τους βασικούς τους πιστωτές.
Οι Αμερικανοί τέλος διεξήγαγαν έναν πόλεμο σε σημαντικά μέτωπα ( Ειρηνικός,Ιταλική χερσόνησος) με την θηριώδη βιομηχανία τους να έχει πάρει γιά τα καλά εμπρός και ο στόχος τους ήταν αναμφισβήτητα η παγκόσμια κυριαρχία η οποία περνούσε,εκτός από την μελλοντική αναχαίτιση της ΕΣΣΔ,και μέσα από τη διάλυση των παλαιών αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών (βρετανική και γαλλική) με κύριο όπλο την οικονομική υπερχρέωση των τελευταίων.
Εν τω μεταξύ,μία από τις προτεραιότητες του Ρούσβελτ ήταν η απρόσκοπτη ενίσχυση του σοβιετικού στρατού,αφού ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι όσο περισσότερες γερμανικές δυνάμεις δέσμευε το ρωσικό μέτωπο,τόσο περισσότερες πιθανότητες θα είχε η συμμαχική απόβαση στις γαλλικές ακτές.Όταν τελείωσε η διάσκεψη (01/12/1943),συμφωνήθηκαν,
Ένα παράπλευρο αποτέλεσμα αυτής της τόσο σημαντικής διάσκεψης ήταν και ο υποβιβασμός της Βρετανίας σε χαμηλότερη θέση σε σχέση με τις ΕΣΣΔ και ΗΠΑ γιά να δικαιωθεί έναν αιώνα μετά,η πρόβλεψη-όραμα του Alexis De Tocqueville...Αυτό ήταν ένα πολύ πικρό χάπι γιά να το καταπιεί η βρετανική περηφάνεια,αλλά οι καιροί είχαν πλέον αλλάξει και η αυγή της νέας τάξης πραγμάτων,όπως την ξέραμε μέχρι το 1990,πρωτοφάνηκε στην Τεχεράνη...Τα υπόλοιπα ξεκαθαρίστηκαν δύο χρόνια αργότερα στο Πότσνταμ και στην Γιάλτα...
Κείμενο - Επιμέλεια : Λευτέρης Ρουσέλης
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ WIKIPEDIA
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου