Photo credit @Aegina Online News
Η απελευθέρωση του Άουσβιτς (27/01/1945)
ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ
Σάββατο πρωί,27 Ιανουαρίου 1945,δυτικά της Κρακοβίας κοντά στον ποταμό Βιστούλα και λίγο πιο έξω από μια πολωνική κωμόπολη-σιδηροδρομικό κόμβο με το όνομα Oswiecim,με τους χιτλερικούς να του έχουν δώσει το γερμανικό όνομα Auschwitz...Ανιχνευτές-στρατιώτες της 60ής στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού αντικρύζουν μέσα στο κρύο, το χιόνι και την ομίχλη της πολωνικής πεδιάδας ένα τεράστιο συγκρότημα κτιρίων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων περιφραγμένων με συρματοπλέγματα και ηλεκτροφόρα καλώδια. Η αφόρητη δυσοσμία οδηγεί τα βήματά τους μέχρι τη σιδερένια πύλη, πάνω από την οποία δεσπόζει μία μεταλλική πινακίδα-επιγραφή...''ARBEIT MACHT FREI''...Η γερμανική φρουρά φευγάτη...Ανάμεσα στα κτίρια και μέσα σε απόλυτη σιωπή κυκλοφορούν αποσκελετωμένα πλάσματα, γυμνά η ντυμένα με ασπρόμαυρα ριγωτά κουρέλια, πλάσματα που κάποτε υπήρξαν φυσιολογικοί άνθρωποι...
Οι σοβιετικοί στρατιώτες παθαίνουν σοκ αντικρίζοντας αυτά τα αδειανά από συναισθήματα μάτια καθώς και την ανημπόρια αυτών των δυστυχισμένων να αισθανθούν ακόμα και τη χαρά της απελευθέρωσης...Λίγο περισσότεροι από 7.000 ήταν οι κρατούμενοι που έζησαν για να δουν αυτή την ημέρα, με τους μισούς και παραπάνω να πεθαίνουν τις επόμενες εβδομάδες από κάθε λογής αρρώστιες ,ακόμα και από το φαγητό που τους δόθηκε, μια και ο οργανισμός τους ήταν πιά ανίκανος να το δεχτεί και να το αφομοιώσει...
Ο ΧΩΡΟΣ
Το όλο συγκρότημα αποτελείτο από τρία μέρη, το Auschwitz Ι (διοικητικό κέντρο αλλά και αρχικό στρατόπεδο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους πάνω από 65.000 Πολωνοί και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου),το Auschwitz ΙΙ-Birkenau το οποίο ήταν το βασικό στρατόπεδο θανάτου (1.100.000 τα θύματα που εξοντώθηκαν εδώ) και το Auschwitz ΙΙΙ- Monowitz το οποίο ήταν το βιομηχανικό κέντρο του συγκροτήματος με παραγωγή,μεταξύ των άλλων, μεγάλων ποσοτήτων συνθετικού καουτσούκ. Όπως ήταν φυσικό για τους Γερμανούς, οι σκλάβοι-μελλοθάνατοι του στρατοπέδου συντηρούσαν τη λειτουργία αυτών των εργοστασίων με καταναγκαστική εργασία υπό συνθήκες ασύλληπτες για τον κοινό ανθρώπινο νου.
ΟΣΟΙ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ
Είναι προφανές για το ποιοι μηχανισμοί του καθεστώτος κέρδιζαν από αυτή τη φάμπρικα του θανάτου...Ποιοί άλλοι όμως ωφελούντο από την απλήρωτη εργασία όλων αυτών των απελπισμένων αλλά και τον αμύθητο πλούτο που μαζεύτηκε από την υπεξαίρεση των προσωπικών αντικειμένων και των τιμαλφών τους; Υποθέτετε ότι ήταν μόνο τα SS,οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις και οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του κόμματος; Όχι μόνον!Το μεγαλύτερο μέρος της γερμανικής κοινωνίας άδραξε την "ευκαιρία" και αποδέχτηκε πρόθυμα μέρος από τα λάφυρα που μοίραζαν οι ναζί, ενώ μετά τη λήξη του πολέμου παρίσταναν τους ανήξερους...
Όσο για τις μεγάλες γερμανικές εταιρείες που συνεργάστηκαν και ωφελήθηκαν από αυτό το ανοσιούργημα, δείτε ποιές ήταν για να μη ξεχνιόμαστε: Οι αυτοκινητο-βιομηχανίες Audi,Daimler-Benz και BMW•οι χημικές βιομηχανίες I.G.Farben με τις υποεταιρείες της Bayer,Agfa και Kodak•η Bertelsmann•η γνωστή και μη εξαιρετέα Siemens καθώς και άλλες μικρότερες, με όλα αυτά κάτω από την υψηλή οικονομική εποπτεία της Deutsche Bank βεβαίως-βεβαίως. Α, να μη ξεχάσω και κάτι άλλο...Θυμάστε πόσο ''κομψές'' (με βάση τα περί κομψότητος κριτήρια των γερμαναράδων) ήταν οι στολές των SS;Ξέρετε ποιά επιχείρηση τις έραβε; Το όνομα αυτής ήταν Hugo Boss,με τον ίδιο τον γερο-Ούγκο να επιμελείται το τελικό σχέδιο.
ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ
Αλήθεια γνωρίζετε ποιό ήταν το πιο δημοφιλές ανέκδοτο με το οποίο ο μέσος γερμανός η αλλιώς ο ‘’εγώ δεν ήξερα τίποτα, όλα τα έκαναν τα κακά SS’’, ξεκαρδιζόταν τότε στα γέλια; Ακούστε το λοιπόν και θα καταλάβετε... "-Τα μάθατε τα νέα, λέει ο ‘’ενημερωμένος’’ σε μια παρέα φίλων του, δραπέτευσαν χτες από το στρατόπεδο πεντακόσιοι Εβραίοι!
-Μα από πού, ρωτάει ένας από τη παρέα, αφού παντού έχει ηλεκτροφόρα καλώδια, πολυβόλα, φύλακες, σκυλιά!
-Όχι από εκεί, απαντάει ο πρώτος, από την καμινάδα!!''...
Ε ρε ατομικές βόμβες που τους χρειάζονταν...Μόνο οι Βρετανοί, τα ξαδέρφια τους που τους ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα, τους συμπεριφέρθηκαν όπως τους άξιζε, ισοπεδώνοντας με νυχτερινούς βομβαρδισμούς μία-μία τις πόλεις τους χωρίς κανένα έλεος και στέλνοντας αδιακρίτως στρατευμένους και πολίτες στη Βαλχάλλα με τις Βαλκυρίες να τους δείχνουν το δρόμο...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Αν στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο συμπυκνώνεται η απόλυτη φρίκη, αυτό είναι σίγουρα το Άουσβιτς, μαζί με όλα τα ομοειδή του. Και τούτο όχι μόνον γιατί εξοντώθηκαν τόσοι άνθρωποι εκεί, τέτοιες φρικαλεότητες δεν έλειψαν ποτέ από τη παγκόσμια ιστορία. Είναι γιατί σ' αυτή την επίγεια κόλαση επιβλήθηκε ένα ''βιομηχανικό'' ανθρώπινο ξεπάστρεμα, ένα θανατικό χωρίς κυρίαρχο συναίσθημα, ούτε καν το μίσος, ένα μακελειό με οργάνωση, τάξη, αρχεία, απαλλοτρίωση περιουσιών, ''ανακύκλωση'' σωμάτων, με τελικό σκοπό. Ήταν ένα ολοκαύτωμα με πολύ καθαρά τευτονικά χαρακτηριστικά όπως έχω ξαναγράψει πρόσφατα...Ναζιστικό ναι, φασιστικό επίσης, αλλά πρωτίστως γερμανικό...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Λίγους μήνες μετά τη πτώση του Γ’ Ράιχ και αφού τα συγκλονιστικά νέα σόκαραν όλο τον πλανήτη, ο μεγάλος γερμανοεβραίος φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, μουσικολόγος, συνθέτης και μετανάστης στις ΗΠΑ από το 1937 Theodor Adorno,μαθαίνοντας τις λεπτομέρειες για τα όσα βίωσαν οι κρατούμενοι αυτών των στρατοπέδων, συντετριμμένος έκανε μία δήλωση που συνοψίζει με τραγική αμεσότητα το αδιανόητο:
''Δεν μπορεί να υπάρξει ποίηση μετά το Άουσβιτς...''
Κείμενο - Ερευνα : Λευτέρης Ρουσέλης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου