Η Διάσκεψη του Wansee (20/01/1942)
‘’Αγωνιστείτε ενάντια σ’ αυτή τη διαβολική δύναμη, η οποία βυθίζει τη Γερμανία στη μιζέρια, αγωνιστείτε ενάντια στον μαρξισμό καθώς και τον πνευματικό φορέα αυτής της παγκόσμιας χολέρας και επιδημίας που δεν είναι άλλος από τον Εβραίο. Μην αγωνιστείτε με τον αστικό τρόπο, ώστε να μη προκαλέσετε πολύ πόνο. Όχι και πάλι όχι! Όταν αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε αυτό το νέο κίνημα, γνωρίζαμε ότι υπάρχουν μόνο δύο δυνατές λύσεις, είτε ο εχθρός να περάσει πάνω από το πτώμα μας η εμείς πάνω από το δικό του.’’
(Απόσπασμα από λόγο του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος εκφωνήθηκε μπροστά σε οπαδούς του ναζιστικού κόμματος στις 27/02/1925)
Γράμμα του Χάιντριχ στον Λούτερ, με την πρόσκληση να πάρει μέρος στην διάσκεψη.
Βερολίνο, καλοκαίρι του 1945...Το Γ’ Ράιχ εδώ και λίγους μήνες έχει πάψει πιά να υπάρχει...Η αμερικανική στρατιωτική υπηρεσία αρχείων ξεσκαλίζει και ταξινομεί γραπτά ντοκουμέντα του υπουργείου Εξωτερικών της χιτλερικής Γερμανίας, τα οποία οι υπάλληλοί του δεν πρόλαβαν να καταστρέψουν, όπως είχαν διαταχθεί...Και ανάμεσα στο πλήθος των αδιάφορων αλλά και κάποιων πιο σημαντικών εγγράφων, ανακαλύπτεται ένα δεκαπεντασέλιδο πολυγραφημένο αντίτυπο εγγράφου με τον αριθμό 16 (από 30 συνολικά),το οποίο είχε κοινοποιηθεί στο υπουργείο και ήταν το μοναδικό το οποίο είχε διασωθεί...Μέσα από τις σελίδες του και τις γραμμές του αναδυόταν ότι πιο διεστραμμένο μπορούσε να δημιουργήσει η ανθρώπινη φύση, προσωποποιώντας την απόλυτη φρίκη για όποιον το διάβαζε... Ας πάμε όμως τριάμισι χρόνια πρίν, τότε που συντάχτηκε αυτό το κείμενο, γιά να πιάσουμε το κουβάρι του νήματος από την αρχή, καθώς και τους λόγους που οδήγησαν στη σύνταξή του αλλά και τη πρακτική του εφαρμογή...
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Βερολίνο, προάστιο Βανζέε,20 Ιανουαρίου 1942.Σε μία βίλα της περιοχής και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, λαμβάνει χώραν μία σύσκεψη 15 ανώτερων και ανώτατων αξιωματούχων του Γ’ Ράϊχ, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν βασικά υπουργεία (Eξωτερικών,Δικαιοσύνης,
Τώρα σύμφωνα με τους υπολογισμούς, στην Ευρώπη ζούσαν σχεδόν 11.000.000 Εβραίοι, με τα 8.000.000 εξ αυτών να είναι εγκατεστημένοι στ’ ανατολικά και μάλιστα στο έδαφος περιοχών που είχαν ήδη κατακτηθεί από τον γερμανικό στρατό (Πολωνία και τμήμα της ΕΣΣΔ).Οι Εβραίοι της δυτικής Ευρώπης (3.000.000 περίπου) θα μεταφέρονταν και αυτοί στ’ ανατολικά, θα δούλευαν σαν σκλάβοι ενισχύοντας την βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας αλλά και προετοιμάζοντας τα κατακτημένα εδάφη στα οποία θα εγκαθίσταντο γερμανικοί πληθυσμοί (θεωρία του ‘’ζωτικού χώρου’’, lebensraum γερμανιστί) και μέσω της ‘’φυσικής επιλογής’’ (εργασία με τις προδιαγραφές που περιγράψαμε με ταυτόχρονη λιμοκτονία),θα πέθαιναν κατά εκατομμύρια...Άντρες, γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας...Για όσους επιζούσαν θα υπήρχε η ‘’ειδική μεταχείριση’’ (εκτελέσεις, αέρια) ώστε στο τέλος να μην έμενε ούτε ένας Εβραίος επί ευρωπαϊκού εδάφους..
ΤΟ ΓΙΑΤΙ, Η' ΑΛΛΙΩΣ ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Πάμε τώρα πίσω στο μακρινό παρελθόν αναζητώντας τις απαρχές του φαινομένου...Η νεότερη εβραϊκή διασπορά (γιατί υπήρξαν και παλαιότερες...) ξεκινάει μετά την εξέγερση των κατοίκων της Ιερουσαλήμ εναντίον των Ρωμαίων και τη συντριβή τους από τις λεγεώνες του αυτοκράτορα Τίτου (70 μ.Χ).Η κατάληψη της πόλης είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ, ο οποίος ήταν το σημαντικότερο εθνικό και πολιτιστικό κέντρο του εβραϊσμού, ενώ οι διατάξεις που επιβλήθηκαν αργότερα από τους Ρωμαίους που απαγόρευαν πλέον την εγκατάσταση των παλαιών κατοίκων στη πόλη που γεννήθηκαν, τους υποχρέωσαν να διασκορπιστούν στα πέρατα της αυτοκρατορίας. Με την πάροδο του χρόνου οι Εβραίοι εγκαθίστανται στην ανατολική Ευρώπη, στα εδάφη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στη Γαλλία, στην Ιβηρική χερσόνησο, στην Ιταλία και στη Βρετανία. Όπου όμως και αν πήγαν αντιμετώπισαν καχυποψία, μίσος και διώξεις. Οι κύριοι λόγοι ήταν η θρησκευτική μισαλλοδοξία εκ μέρους της χριστιανοσύνης (μέσα στην Summa Theologica του Θωμά του Ακινάτη, που γράφτηκε τον 13ο αιώνα και δημοσιεύτηκε το 1485, βρίσκουμε αντιεβραϊκές διατάξεις, μπροστά στις οποίες οι νόμοι της Νυρεμβέργης φαίνονται παιδικά παιχνίδια),η απέχθεια προς τον ‘’άλλο’’, ο τρόπος ζωής τους που τους μετέτρεπε σε κλειστή μειονότητα (αυτό οφειλόταν και στη δική τους θρησκεία αλλά και στην περιθωριοποίηση που υφίσταντο) αλλά και ο φθόνος των ντόπιων εξ αιτίας του ότι οι Εβραίοι διέθεταν μόρφωση και μεγάλες περιουσίες, μιά και τα επαγγέλματα του εμπόρου, του δανειστή και του τραπεζίτη τα οποία απαξίωναν οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Ευρώπης (ιδιαίτερα τα δύο τελευταία), ήταν σχεδόν ολοκληρωτικά στα χέρια τους. Οι κατά καιρούς μαζικές επιθέσεις εναντίον τους από τους γηγενείς που συνήθως κατέληγαν σε λεηλασίες των περιουσιών τους, σε βιαιοπραγίες αλλά και σε σφαγές ονομάζονταν πογκρόμ, όρος που προέρχεται από τη ρωσική γλώσσα, αφού εκεί τέτοια γεγονότα συνέβαιναν συχνότερα από οπουδήποτε αλλού στην γηραιά ήπειρο. Ή Γερμανία φυσικά δεν αποτελούσε εξαίρεση καθώς οι αντισημιτικές παραδόσεις είχαν προϊστορία (ιδίως από τον Λούθηρο και μετά),η δε ήττα της στον Α’ Π.Π αποτέλεσε επαρκή λόγο για την εκ νέου έξαρση του αντισημιτισμού στη χώρα, τάση που υποδαύλισε, γιγάντωσε και εργαλειοποίησε στο μέγιστο βαθμό το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα (NSDAP) του Αδόλφου Χίτλερ. Τα πράγματα έμελλε να χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο για τους Εβραίους, από τη στιγμή που ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος της Γερμανίας (30/01/1933),επιβάλλοντας ένα ανελέητο ολοκληρωτικό καθεστώς...
Στις 15/09/1935 και μετά τη λήξη του 7ου συνεδρίου του ναζιστικού κόμματος επιβάλλονται οι ‘’Νόμοι της Νυρεμβέργης’, οι οποίοι υποβιβάζουν τους εβραϊκής καταγωγής γερμανούς στο επίπεδο των δουλοπαροίκων (απαγόρευση σεξουαλικών σχέσεων με Αρίους, απαγόρευση άσκησης σειράς επαγγελμάτων όπως του γιατρού, του δικηγόρου, του μουσικού και του τραπεζίτη, ’’νόμιμη’’ κλοπή των περιουσιών τους, στέρηση της γερμανικής υπηκοότητας και πολλά άλλα).Χρόνο με το χρόνο η κατάσταση χειροτερεύει...Δήμευση περιουσιών, απελάσεις για τους πιο τυχερούς, βιαιοπραγίες και δολοφονίες σε όλη τη γερμανική επικράτεια...Και μετά ήλθε η Kristallnacht... Και με το που άρχισε ο πόλεμος, άρχισαν οι εκτοπίσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τα τρένα του θανάτου...Και μετά ήλθε το zycklon-B,τα κρεματόρια και οι μαζικές εξοντώσεις, με αποτέλεσμα την δολοφονία 6.000.000 ευρωπαίων Εβραίων, πριν η Νέμεσις από Ανατολή και Δύση προλάβει να δώσει ένα τέλος στη κορυφαία φρικαλεότητα που διαπράχτηκε από άνθρωπο προς άνθρωπο...
ΑΝΑΛΥΣΗ, ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΦΑΝΟΥΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Με προβλημάτισε πολύ εάν έπρεπε να γράψω αυτήν εδώ την τελευταία παράγραφο και μάλιστα μ’ αυτόν τον τίτλο...Ανάλυση και αξιολόγηση μιάς τέτοιας πράξης; Αν υπήρξαν επιπτώσεις; Φυσικά υπήρξαν και πρώτ’ απ’ όλα σε όλη την παγκόσμια κοινότητα, η οποία στο σύνολό της αντιμετώπισε ένα τέτοιο γεγονός τόσο παθητικά και με τέτοια καθυστέρηση υποεκτιμώντας τις διαστάσεις του...Κι’ έπειτα στους ίδιους τους Γερμανούς, που με περισσή ευκολία ακολούθησαν, υιοθέτησαν και βοήθησαν στην υλοποίηση του σχεδίου με τέτοια μαζικότητα, ώστε να μην απέχει από την αλήθεια η άποψη περί συλλογικής τους ευθύνης γι’ αυτό το ανοσιούργημα...Ποτέ ο λαός αυτός δεν θα καταφέρει ν’ αποτινάξει από πάνω του αυτή την ατιμωτική κηλίδα που τον έχει σημαδέψει για πάντα.
Βλέποντας αυτό το γεγονός από την καθαρά ανθρώπινη σκοπιά, περιττεύει να γράψω οτιδήποτε άλλο. Από την άλλη πλευρά η αντιμετώπισή του υπό οιανδήποτε άλλη σκοπιά πλην της ανθρωπιστικής, μου φαίνεται ιδιαίτερα βέβηλη και ίσως ασεβής προς τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας που χάθηκαν μ’ αυτόν το τρόπο. Όμως τα πρωτόκολλα του Βανζέε και η υλοποίησή τους ήταν μία διοικητική πράξη εν μέσω μιάς παγκόσμιας σύρραξης, η οποία τελικά επιβάλλεται και ν’ αναλυθεί και ν’ αξιολογηθεί στα πλαίσια της πολεμικής προσπάθειας του Γ’ Ράϊχ. Βοήθησε λοιπόν η υλοποίηση των πρωτοκόλλων τη προσπάθεια των χιτλερικών για την επίτευξη ολοκληρωτικής νίκης η την ζημίωσε; Έλυσε προβλήματα για την κρατική μηχανή των ναζί η δημιούργησε νέα;
Θα επιχειρήσω ν’ απαντήσω με μια σειρά ερωτημάτων...Πόσες χιλιάδες μάχιμων ανδρών χρησιμοποιήθηκαν για τη σύλληψη, μεταφορά και φρούρηση των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πόσοι πολύτιμοι πόροι ξοδεύτηκαν για την υλοποίηση του σχεδίου; Πόσοι Εβραίοι βλέποντας κατά που πάει το πράγμα, πρόλαβαν να φυγαδεύσουν, στην Ελβετία κυρίως, αμύθητης αξίας τιμαλφή και τεράστια χρηματικά ποσά (ακόμα ‘’περιμένουν’’ τους απογόνους των νόμιμων ιδιοκτητών τους, με τους Ελβετούς να κάνουν τη ‘’πάπια’’),προτού τα βάλουν στο χέρι οι Γερμανοί; Τι θα είχε συμβεί στο ανατολικό μέτωπο αν οι ναζί αντί να δολοφονούν, είχαν εξοπλίσει τριάντα μεραρχίες αμιγώς εβραϊκές με τη μαχητική ικανότητα του σημερινού ισραηλινού στρατού; Πως ήταν δυνατόν τα τρένα που μετέφεραν τους Εβραίους στα στρατόπεδα να έχουν την απόλυτη προτεραιότητα ακόμα και απέναντι σε συρμούς που μετέφεραν στρατό και βαρέα όπλα στο μέτωπο; Πόσο γιγαντώθηκε η συσπείρωση των υπόλοιπων Εβραίων της διασποράς και κυρίως των αμερικανοεβραίων, απέναντι στους σφαγείς των ομοθρήσκων τους; Πόσο μεγαλύτερη έγινε η αποφασιστικότητα των συμμαχικών στρατευμάτων απέναντι στους ναζί, όσο η οσμή της φρίκης απλωνόταν παντού; Νομίζω ότι οι απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα είναι κάτι παραπάνω από προφανείς...
Συμπερασματικά λοιπόν το όλο σχέδιο σε σχέση με τη πολεμική προσπάθεια ήταν ένα κολοσσιαίων διαστάσεων λάθος, το οποίο συνέβαλε στο να μπει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ναζισμού...Και αυτό έγινε διότι οποιοδήποτε σχέδιο υλοποιείται στη βάση συναισθημάτων και επιθυμιών (εδώ ήταν ο ρατσισμός, ο σαδισμός, ο φθόνος, η μισαλλοδοξία, οι ιδεολογικές αγκυλώσεις, η δολοφονική μανία) και όχι πάνω στον ωμό ρεαλισμό, είναι προορισμένο ν’ αποτύχει παταγωδώς, αφού τα γεγονότα που αντανακλούσαν τις πραγματικότητες του πολέμου δεν ‘’υπάκουαν’’ στην ιδεολογική διαστροφή και τη αρρωστημένη θέληση του (κάθε) Φύρερ... Δεν θα πάψω να το φωνάζω όσα χρόνια κι’ αν περάσουν. Κείμενα με τέτοια δομή, φρασεολογία και κυνισμό, θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί και από άλλους, όμως η υλοποίηση μιάς τέτοιας βιομηχανικής υφής και διαστάσεων μηχανής θανάτου μόνο από Γερμανούς θα μπορούσε να εκτελεστεί, μόνο από Γερμανούς θα μπορούσε να ξαναγίνει...Το αποτύπωμα του φασισμού και του ναζισμού είναι απολύτως ευδιάκριτο πάνω σ’ αυτά τα πρωτόκολλα, όμως σύμφωνα με τις δικές μου απόψεις (και όχι μόνο...) ακόμα καθαρότερο είναι το τευτονικό-γερμανικό αποτύπωμα που άφηνε...
Ο λαός αυτός προειδοποίησε για κάτι τέτοιο από την εποχή του Αρμίνιου και του Τευτοβούργιου δρυμού...Προειδοποίησε με τη ανήκουστη σκληρότητα που έδειξαν οι γερμανοί ηγέτες της μεταρρύθμισης στο πλευρό των αρχόντων και εις βάρος των αγροτών των γερμανικών κρατιδίων, όταν αυτοί τόλμησαν να ζητήσουν μερικά ψίχουλα παραπάνω…Προειδοποίησε όταν για πρώτη φορά στην ιστορία των πολέμων δημιουργήθηκε από τους Πρώσους η έννοια του γενικού επιτελείου...Προειδοποίησε μέσω της ποίησης, της λογοτεχνίας και της μουσικής του...Προειδοποίησε μέσω της φιλοσοφίας του αλλά και με το κίνημα του ρομαντισμού...Προειδοποίησε με τον Μπίσμαρκ και τον Γουλιέλμο Κάιζερ...Ως τότε κανείς δεν αντιλήφθηκε το εσώτερο μήνυμα-ουρλιαχτό που υπόκωφα έβγαινε στην επιφάνεια...Μέχρι και την έλευση του Αδόλφου Χίτλερ...
Κείμενο - Ερευνα : Λευτέρης Ρουσέλης
Κατάληψη της Γρανάδας και ολοκλήρωση της ανακατάληψης της Ιβηρικής χερσονήσου (6 Ιανουαρίου 1492)
Σκηνή από μάχη της Ανακατάκτησης από την ποιητική συλογή «Ύμνοι της Παναγίας» της εποχής του Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού.
Ο 8ος αιώνας ήταν ο αιώνας της αραβικής επέκτασης. Οι μουσουλμανικές στρατιές αποσπούν από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία όλα τα εδάφη που κατείχε από τη Συρία και νοτιότερα, καταλύουν τη Περσική Αυτοκρατορία, κατακτούν όλη τη Βόρεια Αφρική, τη Σικελία και την Ιβηρική χερσόνησο,περνούν την οροσειρά των Πυρηναίων και εισβάλλουν στη Γαλλία. Εκεί θα συναντηθούν στο Poitier με τον συνασπισμένο χριστιανικό στρατό, αρχηγός του οποίου είναι ο Φράγκος βασιλιάς Charles Martel,το 732.Η επική μάχη που δόθηκε εκεί τερματίστηκε με νίκη των δυτικών και σηματοδότησε την μέγιστη επέκταση του αραβικού στρατού ο οποίος μετά από αυτή την ήττα του αναδιπλώθηκε πίσω από τα Πυρηναία και δημιούργησε ένα πανίσχυρο βασίλειο στη κεντρική και νότια Ισπανία.
Ανακατάκτηση (La Reconquista) ονομάζεται η μακρόχρονη διαδικασία απελευθέρωσης των κατακτημένων από τους Άραβες εδαφών της Ιβηρικής χερσονήσου από τα χριστιανικά βασίλεια του βορρά και κράτησε 7 αιώνες. Η έναρξή της ορίζεται από την επιτυχημένη εξέγερση του 718 εναντίον της μουσουλμανικής φρουράς των Αστουριών και το τέλος της το 1492 με την κατάλυση του εμιράτου της Γρανάδας από τα στρατεύματα του βασιλείου της Καστίλλης.
Η πρώτη φάση περιλαμβάνει τους τρεις πρώτους αιώνες (8ο,9ο και 10ο) κατά τη διάρκεια των οποίων οι χριστιανικοί πυρήνες στον βορρά προσπαθούν να επιβιώσουν κάτω από την πίεση αρχικά του εμιράτου κι έπειτα του χαλιφάτου της Κόρδοβα.
Η δεύτερη περίοδος εμφανίζει μια μεγαλύτερη ισορροπία μεταξύ των χριστιανών και των μουσουλμάνων. Κατά τους 11ο,12ο και 13ο αιώνα, λόγω της διάσπασης του χαλιφάτου σε μικρότερα βασίλεια, δίνεται η δυνατότητα επέκτασης στους χριστιανούς, με τα βασίλεια της Καστίλλης, της Αραγωνίας, της Παμπλόνα και της Λεόν να είναι στην πρωτοπορία.
Η τρίτη και τελευταία περίοδος σηματοδοτείται από την διαδοχική ανακατάκτηση της Ιβηρικής από τα χριστιανικά βασίλεια με το τελευταίο μουσουλμανικό κράτος που απέμεινε να είναι το εμιράτο της Γρανάδας στο νότο. Είναι η εποχή των δύο μεγάλων κατακτητών, του Φερδινάνδου του Γ΄ της Καστίλλης και του Ιακώβου του Α΄ της Αραγωνίας. Η Πορτογαλία έχει ήδη φτάσει στη νότια σημερινή της ακτή στο Αλγκάβρε·η Καστίλλη μάχεται για να ελέγξει τα στενά του Γιβραλτάρ και η Αραγωνία, στρέφοντας την προσοχή της προς τη Μεσόγειο, κατακτά τη Βαλένθια και τις Βαλεαρίδες νήσους. Η Καστίλλη, μόνη πλέον στη σκακιέρα της Ανακατάκτησης, κυριεύει το φρούριο της Γρανάδας την 6η Ιανουαρίου του 1492 και ενοποιεί με τη βοήθεια της Αραγωνίας όλα τα υπόλοιπα βασίλεια σε ένα και μοναδικό...
Η σύγχρονη Ισπανία έχει μόλις γεννηθεί και γίνεται μία ενιαία χώρα, η οποία τους επόμενους αιώνες θα παίξει σημαντικότατο ρόλο στη παγκόσμια ιστορία.
Κείμενο - Ερευνα : Λευτέρης Ρουσέλης
Κείμενο - Ερευνα : Λευτέρης Ρουσέλης
=======================================================================
Photo credit @Aegina Online News
Η απελευθέρωση του Άουσβιτς (27/01/1945)
ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ
Σάββατο πρωί,27 Ιανουαρίου 1945,δυτικά της Κρακοβίας κοντά στον ποταμό Βιστούλα και λίγο πιο έξω από μια πολωνική κωμόπολη-σιδηροδρομικό κόμβο με το όνομα Oswiecim,με τους χιτλερικούς να του έχουν δώσει το γερμανικό όνομα Auschwitz...Ανιχνευτές-στρατιώτες της 60ής στρατιάς του 1ου Ουκρανικού Μετώπου του Κόκκινου Στρατού αντικρύζουν μέσα στο κρύο, το χιόνι και την ομίχλη της πολωνικής πεδιάδας ένα τεράστιο συγκρότημα κτιρίων και βιομηχανικών εγκαταστάσεων περιφραγμένων με συρματοπλέγματα και ηλεκτροφόρα καλώδια. Η αφόρητη δυσοσμία οδηγεί τα βήματά τους μέχρι τη σιδερένια πύλη, πάνω από την οποία δεσπόζει μία μεταλλική πινακίδα-επιγραφή...''ARBEIT MACHT FREI''...Η γερμανική φρουρά φευγάτη...Ανάμεσα στα κτίρια και μέσα σε απόλυτη σιωπή κυκλοφορούν αποσκελετωμένα πλάσματα, γυμνά η ντυμένα με ασπρόμαυρα ριγωτά κουρέλια, πλάσματα που κάποτε υπήρξαν φυσιολογικοί άνθρωποι...
Οι σοβιετικοί στρατιώτες παθαίνουν σοκ αντικρίζοντας αυτά τα αδειανά από συναισθήματα μάτια καθώς και την ανημπόρια αυτών των δυστυχισμένων να αισθανθούν ακόμα και τη χαρά της απελευθέρωσης...Λίγο περισσότεροι από 7.000 ήταν οι κρατούμενοι που έζησαν για να δουν αυτή την ημέρα, με τους μισούς και παραπάνω να πεθαίνουν τις επόμενες εβδομάδες από κάθε λογής αρρώστιες ,ακόμα και από το φαγητό που τους δόθηκε, μια και ο οργανισμός τους ήταν πιά ανίκανος να το δεχτεί και να το αφομοιώσει...
Ο ΧΩΡΟΣ
Το όλο συγκρότημα αποτελείτο από τρία μέρη, το Auschwitz Ι (διοικητικό κέντρο αλλά και αρχικό στρατόπεδο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους πάνω από 65.000 Πολωνοί και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου),το Auschwitz ΙΙ-Birkenau το οποίο ήταν το βασικό στρατόπεδο θανάτου (1.100.000 τα θύματα που εξοντώθηκαν εδώ) και το Auschwitz ΙΙΙ- Monowitz το οποίο ήταν το βιομηχανικό κέντρο του συγκροτήματος με παραγωγή,μεταξύ των άλλων, μεγάλων ποσοτήτων συνθετικού καουτσούκ. Όπως ήταν φυσικό για τους Γερμανούς, οι σκλάβοι-μελλοθάνατοι του στρατοπέδου συντηρούσαν τη λειτουργία αυτών των εργοστασίων με καταναγκαστική εργασία υπό συνθήκες ασύλληπτες για τον κοινό ανθρώπινο νου.
ΟΣΟΙ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ
Είναι προφανές για το ποιοι μηχανισμοί του καθεστώτος κέρδιζαν από αυτή τη φάμπρικα του θανάτου...Ποιοί άλλοι όμως ωφελούντο από την απλήρωτη εργασία όλων αυτών των απελπισμένων αλλά και τον αμύθητο πλούτο που μαζεύτηκε από την υπεξαίρεση των προσωπικών αντικειμένων και των τιμαλφών τους; Υποθέτετε ότι ήταν μόνο τα SS,οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις και οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του κόμματος; Όχι μόνον!Το μεγαλύτερο μέρος της γερμανικής κοινωνίας άδραξε την "ευκαιρία" και αποδέχτηκε πρόθυμα μέρος από τα λάφυρα που μοίραζαν οι ναζί, ενώ μετά τη λήξη του πολέμου παρίσταναν τους ανήξερους...
Όσο για τις μεγάλες γερμανικές εταιρείες που συνεργάστηκαν και ωφελήθηκαν από αυτό το ανοσιούργημα, δείτε ποιές ήταν για να μη ξεχνιόμαστε: Οι αυτοκινητο-βιομηχανίες Audi,Daimler-Benz και BMW•οι χημικές βιομηχανίες I.G.Farben με τις υποεταιρείες της Bayer,Agfa και Kodak•η Bertelsmann•η γνωστή και μη εξαιρετέα Siemens καθώς και άλλες μικρότερες, με όλα αυτά κάτω από την υψηλή οικονομική εποπτεία της Deutsche Bank βεβαίως-βεβαίως. Α, να μη ξεχάσω και κάτι άλλο...Θυμάστε πόσο ''κομψές'' (με βάση τα περί κομψότητος κριτήρια των γερμαναράδων) ήταν οι στολές των SS;Ξέρετε ποιά επιχείρηση τις έραβε; Το όνομα αυτής ήταν Hugo Boss,με τον ίδιο τον γερο-Ούγκο να επιμελείται το τελικό σχέδιο.
ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ
Αλήθεια γνωρίζετε ποιό ήταν το πιο δημοφιλές ανέκδοτο με το οποίο ο μέσος γερμανός η αλλιώς ο ‘’εγώ δεν ήξερα τίποτα, όλα τα έκαναν τα κακά SS’’, ξεκαρδιζόταν τότε στα γέλια; Ακούστε το λοιπόν και θα καταλάβετε... "-Τα μάθατε τα νέα, λέει ο ‘’ενημερωμένος’’ σε μια παρέα φίλων του, δραπέτευσαν χτες από το στρατόπεδο πεντακόσιοι Εβραίοι!
-Μα από πού, ρωτάει ένας από τη παρέα, αφού παντού έχει ηλεκτροφόρα καλώδια, πολυβόλα, φύλακες, σκυλιά!
-Όχι από εκεί, απαντάει ο πρώτος, από την καμινάδα!!''...
Ε ρε ατομικές βόμβες που τους χρειάζονταν...Μόνο οι Βρετανοί, τα ξαδέρφια τους που τους ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα, τους συμπεριφέρθηκαν όπως τους άξιζε, ισοπεδώνοντας με νυχτερινούς βομβαρδισμούς μία-μία τις πόλεις τους χωρίς κανένα έλεος και στέλνοντας αδιακρίτως στρατευμένους και πολίτες στη Βαλχάλλα με τις Βαλκυρίες να τους δείχνουν το δρόμο...
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ
Αν στην ιστορία της ανθρωπότητας υπάρχει ένα γεγονός στο οποίο συμπυκνώνεται η απόλυτη φρίκη, αυτό είναι σίγουρα το Άουσβιτς, μαζί με όλα τα ομοειδή του. Και τούτο όχι μόνον γιατί εξοντώθηκαν τόσοι άνθρωποι εκεί, τέτοιες φρικαλεότητες δεν έλειψαν ποτέ από τη παγκόσμια ιστορία. Είναι γιατί σ' αυτή την επίγεια κόλαση επιβλήθηκε ένα ''βιομηχανικό'' ανθρώπινο ξεπάστρεμα, ένα θανατικό χωρίς κυρίαρχο συναίσθημα, ούτε καν το μίσος, ένα μακελειό με οργάνωση, τάξη, αρχεία, απαλλοτρίωση περιουσιών, ''ανακύκλωση'' σωμάτων, με τελικό σκοπό. Ήταν ένα ολοκαύτωμα με πολύ καθαρά τευτονικά χαρακτηριστικά όπως έχω ξαναγράψει πρόσφατα...Ναζιστικό ναι, φασιστικό επίσης, αλλά πρωτίστως γερμανικό...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Λίγους μήνες μετά τη πτώση του Γ’ Ράιχ και αφού τα συγκλονιστικά νέα σόκαραν όλο τον πλανήτη, ο μεγάλος γερμανοεβραίος φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, μουσικολόγος, συνθέτης και μετανάστης στις ΗΠΑ από το 1937 Theodor Adorno,μαθαίνοντας τις λεπτομέρειες για τα όσα βίωσαν οι κρατούμενοι αυτών των στρατοπέδων, συντετριμμένος έκανε μία δήλωση που συνοψίζει με τραγική αμεσότητα το αδιανόητο:
''Δεν μπορεί να υπάρξει ποίηση μετά το Άουσβιτς...''
Κείμενο - Ερευνα : Λευτέρης Ρουσέλης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου